Ik schreef en regisseerde een clip die zich afspeelt op een verlaten autosloperij. Tussen roest en wrakken worden twee mensen wakker. Los van elkaar. In de war. De snorricam (camera vastgemaakt aan het lichaam van de acteurs) benadrukt die desoriëntatie en innerlijke onrust.

Het zwart-wit zorgt een andere tijdsbenadering. Daarna schakelen we terug naar kleur, terwijl ze dwalen, zoeken, bewegen. Op zoek naar een nieuwe toekomst. Ondertussen zie je in de achtergrond de band langzaam ontstaan. Niet als hoofdpersonage, maar als onderstroom. De muziek groeit mee met het verhaal.